Hoog(s)te punt in Sri Lanka

De wekker gaat om 02.15 uur. We hebben besloten om toch iets later te starten aan de tocht. Wij hebben een redelijke conditie en besluiten om 03.00 uur te starten, zodat we niet te lang boven op de berg hoeven te wachten op zonsopkomst, aangezien het er erg fris is. Ook hebben we besloten om geen gids mee te nemen, aangezien er toch maar 1 route omhoog is, dus zelfs Jo kan niet verkeerd lopen...

Als we om 03.00 uur weg gaan is inderdaad iedereen al vertrokken. Wij zijn de hekkensluiters. De winkeltjes zijn ook allemaal al dicht, dus flink de pas erin. We komen eerst langs een tempel waar een aantal monniken ons op staan te wachten en vragen om een donatie. We krijgen beide een wit touwtje om de pols geknoopt met de wens voor geluk, vrede en liefde. Na het geven van de donatie, lopen we verder.

We komen al snel de eerste toeristen tegen die het nu al niet meer leuk vinden.... het eerste stuk is goed te doen en niet heel erg stijl. De temperatuur is lekker, niet te heet. Het voelt als een Nederlandse zomer. Beetje klam en fris. We merken dat er maar weinig toeristen deze tocht lopen, maar dat je veel pelgrims op de route tegenkomt die deze tocht op blote voeten doen. Respect! We komen veel ouderen tegen en jonge gezinnen met hele kleine baby's. Ze komen eerst naar de berg om bij Boeddha te bidden dat ze zwanger worden. Als het kindje dan geboren is, dan nemen ze die baby mee om aan Boeddha te laten zien en te bedanken.

We komen ook veel ouderen tegen die met veel pijn en moeite de berg opkomen, maar wel met man en macht door familie geholpen worden. Heel mooi om te zien.

Het laatste stuk wordt echt heel pittig. Het wordt heel erg steil en de treden worden steeds hoger. Je moet je echt aan de leuning vasthouden, anders val je achterover. We kunnen maar 10 treden per keer doen en dan steeds even stoppen om bij te komen.

Eindelijk zijn we er! We hebben de tocht in 2 uur en 15 minuten gelopen en staan om 05.15 uur op de top. Het is er al erg druk en koud. Er is bijna geen plek om te staan en iedereen staat te dringen voor een goed plekje om de zonsopgang te zien. Omdat het een tempel is, moet je je schoenen uit trekken, maar we besluiten dat niet te doen, aangezien het veel te koud is. Wel hebben we gelukkig beide een droog shirt bij ons, want ons eigen shirt is drijfnat van het zweten. We hebben nog een trui bij ons die we snel aantrekken. Die hebben we hard nodig, we koelen namelijk snel af.

De klim wordt beloond met een prachtige zonsopkomst! Er heerst een serene stilte op de berg wat ons kippenvel bezorgt (niet alleen van de kou). Als de zon helemaal op is, wordt het al snel wat warmer en we besluiten de afdaling te gaan maken. Omdat iedereen tegelijk naar beneden wil, is het wel wat chaotisch, aangezien de ene wat sneller loopt dan de ander.

De afdaling zal niet zo lastig zijn als de klim, denken we. Maar dat valt dus behoorlijk tegen. De treden zij zo diep dat het een enorme belasting is voor de knieën en kuiten. Je krijgt je benen op een gegeven moment niet meer onder controle van het trillen. Toch maar even doorbijten. Na 1 uur en 45 minuten en 10.400 trappen later staan we weer bij het hotel en staat er een lekker ontbijtje op ons te wachten.

Even bijkomen en na een douche gaan we op weg naar de volgende bestemming; Nuwara Eliya, dat ook wel 'klein Engeland in de heuvels' wordt genoemd. Het is er een stuk koeler dan in de rest van Sri Lanka. Op de weg er naartoe rijden we door de vele en grote theeplantages in dit gebied. Erg mooi om te zien en op elke hoek wil je wel een foto maken van het uitzicht, maar erg praktisch is dat niet.

Zowel het hotel als verschillende andere gebouwen in deze plaats zijn typisch Engels en hebben een mooi aangelegde Engelse tuin. Zo ook het hotel (jetwings St. Andrews) waar we vanavond verblijven. Met stramme benen en pijnlijke kuiten beklimmen we de trappen van de entree van het hotel...een wrede reminder aan de Adams peak...

Voor morgen staat een bezoek aan Worlds End op het programma. Een wandeling van 10 Kilometer door een prachtig natuurgebied met even mooie vergezichten. We willen wel, maar onze benen en blaren protesteren hevig...daarbij moeten we om 05.30 uur klaar staan om te vertrekken.... We blazen de boel af en gaan genieten van het avondeten. Nou ja genieten.... Deze keer is het geen buffet, maar krijgen we een 4 gangenmenu al la carte. De gerechten zien er echt prachtig uit en het smaakt nog beter! Helaas worden de gerechten in zo'n hoog tempo aangeleverd dat het bier de kans niet eens krijgt om dood te slaan in het glas...Binnen drie kwartier staan we weer buiten het restaurant....

Omdat we de trip overslaan kunnen we vanavond en morgenochtend rustig aan doen. We besluiten om lekker uit te slapen! Hebben we wel verdiend na zo'n prestatie.