Meer op Mauritius...

Als we ’s ochtends wakker worden en op ons terras staan, hebben we prachtig uitzicht op zee! Wauw! Dit is pas zeezicht! Belofte waargemaakt!

Na zo’n goed begin, doen we lekker rustig aan. We krijgen na het ontbijt een rondleiding over het resort en we merken al snel dat wij ons hier prima gaan vermaken. Maar vandaag eerst maar eens een dagje strand en nietsdoen is best verdiend (al zeggen wij dat zelf..).

Best vreemd…niets doen na al het rennen en vliegen in Zuid Afrika. Ook hier begint het dus al weer snel te kriebelen. Belangrijkste actie: op zoek naar een duikschool..

Er is er een op het resort, maar de eerste indruk is niet heel geweldig. Toch maar gereserveerd, mocht het bij andere scholen niet lukken. De recensies van deze duikschool zijn ook niet heel positief. Dus dat helpt niet echt mee.

We schrijven wat duikscholen in de omgeving aan en wachten de reacties af. Vervolgens gaan we weer verder met waar we mee bezig waren; lezen en zwemmen en vooral niet te veel doen!

Zo vertoeven we hier heerlijk 2 dagen op een bedje aan het strand van het hotel. Af en toe even heerlijk pootje baden, lekker eten en drinken(veel te veel voor de beweging die we krijgen) en dan weer rustig bijkomen van de vermoeiende acties (pootje baden, lezen, etc).
We besluiten dat we toch echt wat willen zien van het eiland, anders hadden we net zo goed naar Texel kunnen gaan. Oke, het is hier ruim 25 graden warmer…. Maar toch…. We regelen via het hotel een auto voor de volgende dag. Deze wordt als het goed is vroeg gebracht, zodat we een dagje over het eiland kunnen gaan touren. Het kan toch niet zo zijn, dat we alleen maar aan het strand zitten…?

Dag 13 vrijdag 8 november
De auto wordt ‘s ochtends om 8 uur afgeleverd. Een simpel klein autootje waarmee we het eiland een beetje kunnen verkennen. Een echte routekaart is er niet bij, dus gebruiken we een algemene kaart van Mauritius waar de hostess op heeft aangegeven waar de bezienswaardigheden te vinden zijn.

We rijden eerst naar de duikschool in de buurt die ons wel erg aanspreekt. Deze duikschool zit 15 kilometer verderop en we maken een afspraak om de volgende dag te gaan duiken. Prima! Ook weer geregeld! We rijden door richting het zuiden (via de enige snelweg). Lijkt makkelijk als er maar 1 snelweg is, maar met het ontbreken van een beetje degelijke kaart is het niet even eenvoudig. Tegen de tijd dat we de snelweg hebben gevonden zijn we al even onderweg.

Ook hier rijden ze links, maar dat waren we al gewend van Zuid Afrika, dus dat is geen probleem. Wel hebben ze hier om de 500 meter een flitspaal staan. En wij maar denken dat alleen in Nederland de schatkist gevuld moet worden, ook hier kunnen ze er wat van! De boetes zijn hoog. Onze taxichauffeur had een radardetector in zijn auto, maar die is in de huurauto helaas niet meegeleverd….. Goed opletten dus!

We komen aan bij Trou oux Cerfs, een krater van ruim 100 meter doorsnee. In de folder lijkt het heel wat, eenmaal aangekomen valt het een beetje tegen. De krater is zichtbaar, maar omdat de grond erg vruchtbaar is, is eigenlijk alles al weer begroeid met bomen en gras. Alleen op de bodem staan er geen bomen, maar alleen wat grassen. Het uitzicht richting de kust en richting de bergen is (naar onze bescheiden mening) leuker.

Snel weer in de auto en op naar de volgende stop: Gris Gris.
Gris Gris is een rots (aan de kust) die zou lijken op een biddende non of een heks die toverkunst zou beoefenen. Wij hebben het niet gezien…. wel een heel mooi zandstrand…. Ook leuk!
Vlakbij ligt “La roche qui pleurent” (Officiële vertaling: ‘de rots die huilt’, onze vertaling: ‘pleuresrots’). Die pakken we ook meteen mee. Ook hier zien wij niet meer dan een rots in de branding. Erg mooi, maar daarvan zijn er meer…

Snel weer de auto in. Nu naar een echte bezienswaardigheid in Mauritius: Chamarell (7 kleuren aarde). Het is (weer) even zoeken… echt goed aangegeven is het niet…maar we vinden het uiteindelijk. De eerste keer dat we trouwens ergens entree voor moeten betalen (175 rupee of Euro 4,25 pp). Grappig dat na het betalen van de entree de wegen alleen maar beroerder worden.

Halverwege is er nog een mooie waterval, daar kwamen we niet voor, maar toch leuk! We rijden daarna zo snel als de weg het toelaat weer door….
Dit kan eindelijk wel als attractie worden gezien. Met een beetje zonlicht erbij ziet het leuk uit. Het is wat moeilijker te beschrijven, check dus ff de foto’s.
Na deze 7 kleurige aarde zijn we het zat. We proberen de suikerfabriek
nog (helemaal in het noorden), maar dat blijkt ijdele hoop. Als we er ook maar enigszins in de buurt komen staat al het verkeer muurvast rondom de hoofdstad (Port Louis) en gaan we het niet op tijd redden. Zelfs een kort omweg door Chinatown (ja die hebben ze hier dus ook, compleet met de bogen..) mag niet baten. We rijden met gierende banden terug naar het hotel.
Onze conclusie; Mauritius is leuk om aan het strand te liggen, maar het land zelf heeft relatief te weinig te bieden voor de verwende toerist (en dat zijn we)!